منشور
مطالبات
حداقلی
کارگران
ایران
به
مناسبت سی و
یکمین
سالروزانقلاب
57
سی و یک سال
از انقلاب
بهمن 57 گذشت.
مردم ایران در
آنروزها با
امید به
برخورداری از
یک زندگی بهتر
و برچیده شدن
چتر اختناق و
سرکوب در صفی
میلیونی به
خیابانها
آمدند و طبقه
کارگر ایران و
پیشاپیش آنان
کارگران شرکت
ملی نفت با
اعتصاب
سراسری خود و
بستن شیرهای
نفت کمر
حاکمیت
استبداد را در
هم شکستند و
توده های میلیونی
مردم با شعار
"کارگر نفت
ما، رهبر سر سخت
ما" پاسخی
شورانگیز به
این اقدام تاریخی
آنان دادند و
در روز 22 بهمن 1357
قدرت به دست
مردم افتاد.
سقوط حکومت
استبداد در
روز 22 بهمن 1357
برای مردم به
جان آمده از
ستم و خفقان،
بهارانی پر
شکوه بود که
زن و مرد و پیر
و جوان و کودک
با سرود بهاران
خجسته باد و
با شوری وصف
ناپذیر به
استقبالش
شتافتند،
مردم همدیگر
را در آغوش می
کشیدند، اشک
شوق می ریختند
و در پس قطره
های اشک شوق
شان رهائی و
بهروزی خود را
با تمامی
وجودشان لمس
میکردند.
اینک از
آنروزهای پر
شکوه و از آن
روزهای امید و
طراوت و
شادابی 31 سال
میگذرد، سی و
یک سالی که امروز
از آن همه
امید و طراوات
و شادابی چیزی
جز فقر و
بدبختی،
بیکاری و دستمزد
زیر خط فقر،
طرح قطع
یارانه ها و
درماندگی
میلیونها
کارگر و مزد
بگیر برای
گذران زندگی
بر جای نمانده
است.
اما زندگی
ادامه دارد و
مردم ایران
هنوز و به حق
در حال و هوای
تغییر اند و
امیدشان را
برای دست یابی
به یک زندگی
انسانی و شاد
و مرفه و آزاد
از دست نداده
اند.
در این میان
کارگران
ایران در طول
سالهای گذشته
با اعتصابات و
اعتراضات
جسورانه خود و
برپائی
تشکلهای
مستقل شان به
دفاع از حق
حیات و زندگی
خود برخاستند
و امروز
بسیاری از
آنان به جرم
تشکل خواهی و
خواست یک زندگی
انسانی در پشت
میله های
زندان بسر
میبرند.
اما برای ما
کارگران
سلولهای
زندان پایان
کار نیست، ما
میلیونها
انسانیم، ما
تولید کنندگان
تمامی ثروتها
و نعمات موجود
هستیم، چرخ تولید
و زندگی در
جامعه در
دستان ماست،
پشتوانه ما
تجربه اعتصاب
متحدانه و
شکوهمند کارگران
نفت در انقلاب
بهمن 57 است و ما
با این پشتوانه
و با اتکا به
قدرت میلیونی
خود و با
الهام از
خواستهای
انسانی مردم
ایران در
انقلاب سال 57،
امروز و پس از
سی و یک سال از
بهمن 57 رئوس
خواستهای
حداقلی خود را
به شرح زیر
اعلام میداریم
و خواهان تحقق
فوری و بی قید
و شرط همه
آنها هستیم.
1- برسمیت
شناخته شدن بی
قید و شرط
ایجاد تشكلهاي
مستقل
كارگري،
اعتصاب،
اعتراض،
تجمع، آزادی
بیان،
مطبوعات و
تحزب
2- لغو فوری
مجازات اعدام
و آزادی فوری
و بی قید و شرط
کلیه فعالین
کارگری و دیگر
جنبشهای اجتماعی
از زندان
3- افزايش فوري
حداقل
دستمزدها
براساس اعلام
نظرخود كارگران
ازطريق
نمايندگان
منتخب آنها در
مجامع عمومی
کارگری
4- طرح
هدفمند کردن
یارانه ها
باید متوقف و
دستمزدهاي
معوقه
كارگران باید
فورا" و بي هيچ
عذر و بهانه
اي پرداخت
گردد
5- تامين
امنيت شغلي
براي كارگران
و تمامی مزد
بگیران، لغو
قراردادهاي
موقت و سفيد
امضاء،
برچيده شدن
کلیه نهادهای
دست ساز دولتی
از محیطهای
کار و تدوین و
تصویب قانون
کار جدید با
دخالت مستقیم
نمایندهای
منتخب مجامع
عمومی کارگران
6- اخراج و
بيكار سازي
كارگران به هر
بهانه اي بايد
متوقف گردد و
تمامي كساني كه
بيكار شده اند
و يا به سن
اشتغال رسيده
و آماده به
كار هستند
بايد تا زمان
اشتغال به كار
از بيمه
بيكاري
متناسب با يك
زندگي انساني
برخوردار
شوند
7- لغو کلیه
قوانین تبعیض
آمیز نسبت به
زنان و تضمین
برابری کامل و
بی قید و شرط
حقوق زنان و مردان
در تمامی عرصه
های زندگی
اجتماعی،
اقتصادی،
سیاسی،
فرهنگی و
خانوادگی
8- برخورداري
تمامي
بازنشستگان
از يك زندگي
مرفه و بدون
دغدغه
اقتصادي و رفع
هرگونه تبعيض
در پرداخت
مستمري
بازنشستگان و
بهره مندی آنان
از تامین
اجتماعی و
خدمات درمانی
9- تمامي
كودكان بايد
جداي از
موقعيت اقتصادي
و اجتماعي
والدين، نوع
جنسيت و
وابستگي هاي
ملي و نژادي
و مذهبي از
امكانات
آموزشي،
رفاهي و بهداشتي
يكسان و
رایگانی
برخوردار
شوند
10- اول ماه مه
بايد تعطيل
رسمي اعلام
گردد و در تقويم
رسمي كشور
گنجانده شود و
هر گونه
ممنوعيت و
محدوديت
برگزاري
مراسم اين روز
ملغي گردد
سندیکای
کارگران شرکت
واحد
اتوبوسرانی
تهران و حومه
سندیکای
کارگران کشت و
صنعت نیشکر
هفت تپه
اتحادیه
آزاد کارگران
ایران
انجمن صنفی
کارگران برق و
فلز کار
کرمانشاه
21 بهمن ماه 1388